Δεν ξέρω για όσους πέρασαν αυτό το κατώφλι, αλλά εμένα τα 40 είναι ένα ορόσημο. Νομίζω πως ξαφνικά πρέπει να δω την ζωή διαφορετικά. Πως αρκετά σπατάλησα ώρες και μέρες από την ζωή μου για λάθος πράγματα και λάθος ανθρώπους. Νομίζω πως είναι ένα σκαλοπάτι που πρέπει να γίνω πιο σοφή. Να κοιτάξω πίσω και να διώξω ότι δεν με ευχαριστεί. Να βάλω στόχους που θα μπορέσω να πετύχω και να διεκδικήσω πράγματα που μέχρι τώρα ντρεπόμουν. Ακόμα και να αλλάξω δουλειά. Αύριο θα είμαι 40 και μιας ημέρας!!!!! Μια φίλη μου, σήμερα μου είπε πωπωπωπω έχεις ζήσει την μισή σου ζωή σχεδόν! Αν το σκεφτεί κανείς ρεαλιστικά, έχει δίκιο. Γιατί μακάρι να φτάσω τα 80 και να ζήσω μια αξιοπρεπή ζωή. Όρθια και γερή και να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι. Αλλά από την άλλη συνειδητοποιώ πως 40 χρόνια (άντε 39) δεν έκανα όλα αυτά που ήθελα να κάνω. Πως φοβήθηκα να κάνω κάποιες κινήσεις, πως ίσως δεν κυνήγησα τα όνειρά μου. Όμως πόσα μπορείς να κάνεις τα πρώτα 40 χρόνια μόνος σου? Ήδη τα πρώτα σχεδόν 20 πρέ
